W wyroku z dnia 2 grudnia 2020 r. (IV KK 706/19) Sąd Najwyższy słusznie przypomniał, że „obok wysokości osiąganych przez oskarżonego dochodów i jego możliwości zarobkowych, z perspektywy oceny, czy oskarżony wyczerpał znamiona czynu zabronionego z art. 209 § 1a k.k. w zw. z § 1 k.k. i ewentualnych dalszych ustaleń co do stopnia społecznej szkodliwości tego czynu, kluczowe znaczenie ma również wysokość i charakter ciążących na nim zobowiązań finansowych, w tym zwłaszcza tych będących przedmiotem postępowania egzekucyjnego, a także stopień, w jakim oskarżony wywiązywał się z tych obowiązków i jego starania w tym zakresie„
Orzeczenie to zapadło w sprawie, w której oskarżony nie mógł spełniać swojego obowiązku alimentacyjnego z powodu zajęć komorniczych.